ΦΟΙΤΗΤΈΣ ΞΥΠΝΉΣΤΕ! ΣΑΣ ΚΟΡΟΪΔΕΎΟΥΝ

Είναι πλέον γνωστή σε όλους η απάτη που γίνεται με τις αγορασμένες πτυχιακές εργασίες. Το στόρι είναι απλό. Φοιτητής που δεν θέλει, δεν μπορεί, δεν έχει χρόνο, βαριέται… απευθύνεται σε ένα φροντιστήριο ή σε μια ομάδα και πληρώνει όσο όσο για να βγάλει τον βραχνά της πτυχιακής από πάνω του.


Αν σκεφτεί κανείς ότι μία απλή πτυχιακή εργασία μπορεί να φτάσει τα 800 ευρώ ή και πολύ παραπάνω, είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς το περιθώριο κέρδους που έχουν αυτοί οι οργανισμοί επιτήδειων. Πολλές χιλιάδες ευρώ, μαύρα χρήματα, αφορολόγητα. Αυτό σημαίνει ότι σε ένα μήνα, ένα τέτοιο φροντιστήριο μπορεί να βγάλει το μισθό που ένας κανονικά φορολογούμενος πολίτης βγάζει μέσα σε ένα χρόνο. Ας σημειωθεί εδώ ότι το ποσό που παίρνει ο συνεργάτης για την εκπόνηση της πτυχιακής, δηλαδή αυτός που θα φάει το αγγούρι, θα πάρει max 100 ευρώ.


Μα τελικά, οι πτυχιακές αυτές είναι καλές; Παίρνουν καλό βαθμό; Η απάντηση είναι πως οι πτυχιακές αυτές είναι αμφιβόλου ποιότητας, αφού, για παράδειγμα, μια πτυχιακή για λογιστικά πρότυπα ή για οικονομικούς δείκτες μπορεί να την κάνει άτομο που δεν έχει ιδέα από οικονομικά και η κατάρτισή του να είναι εντελώς διαφορετική. Στο τέλος, βέβαια, το άσχετο άτομο που θα κάνει την πτυχιακή, απλά κάνει μία ωραιότατη παράφραση από άλλες πτυχιακές που βρίσκονται ελεύθερα στο διαδίκτυο.


Είναι γεγονός ότι μία τέτοια πτυχιακή που έχει γίνει εξολοκλήρου με παράφραση παίρνει στον άσχετο “καθηγητή” περίπου πέντε μέρες. Δηλαδή, αυτό σημαίνει ότι ο φοιτητής που έχει κάποια γνώση του θέματος, έστω στοιχειώδη (έχει περάσει από τη σχολή τουλάχιστον για να γραφτεί και έχει παρακολουθήσει κάποιο μάθημα, θέλω να πιστεύω) θα μπορεί να κάνει αυτή την πτυχιακή εργασία σε λιγότερο από 5 μέρες και να του μείνουν και τα 800 ευρώ στην τσέπη.


Συμπέρασμα:


1. Μην είστε κορόιδα. Μην τους χαρίζετε τα λεφτά σας. Είναι απατεώνες και κάνουν τη δουλειά που θα μπορούσε να κάνει και ο περιπτεράς της γωνίας. Σταματήστε να τους ταΐζετε.


2. Σας λένε ψέματα και σας κοροϊδεύουν.


3. Οι εργασίες δεν γίνονται από “εξειδικευμένους καθηγητές”, αλλά από άτομα που απλά έχουν ένα πτυχίο και προσπαθούν να βγάλουν ένα ξεροκόμματο.


4. Αν η εργασία δεν πάρει καλό βαθμό και ο φοιτητής δεν περάσει το μάθημα, δεν υπάρχει κανένας να απευθυνθεί, αφού το όνομά του δεν υπάρχει πουθενά και χωρίς στοιχεία δεν μπορεί να αποδείξει κανείς τίποτα. Με άλλα λόγια, σου έφαγαν 800 ευρώ και πτυχίο δεν πήρες.

ΠΤΥΧΙΑΚΈΣ ΕΡΓΑΣΊΕΣ… DELIVERY

Ο ΓΙΆΝΝΗΣ ΣΚΑΡΠΈΛΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΉΣ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΎ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΉ ΔΙΑΧΕΊΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΊΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΊΟΥ ΣΧΟΛΙΆΖΕΙ ΣΤΟ METROGREECE.GR ΤΗΝ ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΊ.


Συνέντευξη στην Αναστασία Πολιτάκη


Μια φοβερή φάμπρικα ακαδημαϊκής απάτης έχει στηθεί με τις πτυχιακές εργασίες των φοιτητών. Φροντιστήρια και «ειδικευμένα γραφεία» αναλαμβάνουν επί παραγγελία τις πτυχιακές εργασίες και τις παραδίδουν έναντι 250 – 1.000 ευρώ. Κάποιες από τις εταιρείες στις ιστοσελίδες τους αναφέρουν ότι παρέχουν συμβουλευτική στους φοιτητές για την εκπόνηση των εργασιών αλλά στη πραγματικότητα αναλαμβάνουν εξ’ ολοκλήρου την εκπόνηση της εργασίας.
Μιλήσαμε με τον κ. Γιάννη Σκαρπέλο, Αναπληρωτή Καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου και Διευθυντή Μεταπτυχιακού στην Πολιτιστική Διαχείριση για να μας σχολιάσει την κατάσταση.


To φαινόμενο της συγγραφής εργασιών από ιδιωτικά γραφεία ανθεί. Πως μπορούν να το αντιμετωπίσουν οι καθηγητές;

Είναι αλήθεια πως ανθεί τόσο η συγγραφή εργασιών από ιδιωτικά γραφεία, όσο και η πώλησή τους από το Internet, ή η χωρίς ενδοιασμούς αντιγραφή –κυρίως από ηλεκτρονικές πηγές. Βεβαίως, δεν πρόκειται για ελληνικό φαινόμενο. Τέτοια γραφεία ανθούν σε ολόκληρη τη Δύση. Όπως μου ανέφερε πρώην φοιτήτριά μου που κάνει μεταπτυχιακά στο εξωτερικό, ήταν μία από τους πολύ λίγους φοιτητές που δεν αγόραζαν εργασίες. Το φαινόμενο έχει να κάνει με μια σημαντική μεταβολή των ηθών τις τελευταίες δεκαετίες, την κυριαρχία του κυνισμού αλλά και του ωφελιμισμού. Για να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο, οι καθηγητές θα πρέπει να απαντήσουν στη ρίζα του, δηλαδή να ενισχύσουν τις αντιστάσεις των φοιτητών τους απέναντι στον κυνισμό και στη «λαμογιά» της κλεμμένης εργασίας. Παράλληλα, υπάρχουν και πρακτικότερες μέθοδοι αντιμετώπισης, από την εξήγηση του τι είναι λογοκλοπή και για ποιο λόγο αποτελεί απάτη, ως την εξάσκησή τους να εντοπίζουν τέτοιες εργασίες, από την κακή ποιότητά τους (συνήθως). Επίσης, καθοριστική είναι η προσωπική σχέση που αναπτύσσει ο καθηγητής με τους φοιτητές του, η οποία του επιτρέπει και να αξιολογεί την εργασία σε συνδυασμό με τις ικανότητες και την προσωπικότητα του φοιτητή, αλλά ταυτόχρονα δίνει στους φοιτητές εμπιστοσύνη στις δικές τους ικανότητες και κίνητρα για να επενδύσουν στην προσωπική τους βελτίωση μέσα από τη γνώση και την προσπάθεια.


Τι γίνεται σε περίπτωση που αποδειχτεί κάτι τέτοιο;

Προς το παρόν, και ώσπου να ισχύσουν οι Εσωτερικοί Κανονισμοί των ΑΕΙ, όπως προβλέπει ο νόμος, συνήθως τα Τμήματα επιβάλλουν κάποια συμβολική τιμωρία και η εργασία μηδενίζεται. Όταν ισχύσουν οι Εσωτερικοί Κανονισμοί, τότε θα υπάρχει ένα πειθαρχικό συμβούλιο το οποίο θα αξιολογεί τη βαρύτητα του πράγματος και θα επιβάλλει σοβαρότερες ποινές, από την επανάληψη του μαθήματος ως τη διαγραφή, σε περίπτωση υποτροπής.


Γιατί πιστεύετε πως οι φοιτητές καταφεύγουν σε αυτήν την λύση;

Πολλοί είναι οι λόγοι για μια τέτοια επιλογή: Περιορισμένος χρόνος (ιδίως για εργαζόμενους φοιτητές), πολλές υποχρεώσεις, η πίεση από την οικογένεια να τελειώνουν γρήγορα τις σπουδές τους. Πίσω από αυτούς κρύβονται άλλοι λόγοι: η αίσθηση πως το πτυχίο δεν σε εξασφαλίζει, ή ότι είναι απλά ένα χαρτί χωρίς αντίκρισμα. Φυσικά, τέτοιες πρακτικές είναι εκείνες που μετατρέπουν το πτυχίο σε χαρτί χωρίς αντίκρισμα.





πηγή: http://www.metrogreece.gr/ArticleDetails/tabid/82/ArticleID/372382/Default.aspx

Φροντιστήρια έστησαν βιομηχανία πλαστών με κόστος έως €1.000

Πελατεία για τα «ειδικευμένα γραφεία» και από τo εξωτερικό


Σε συνεργασία με καθηγητές αναλαμβάνουν και τη βαθμολόγηση των γραπτών!


Μια ανθηρή βιομηχανία ακαδημαϊκής απάτης έχει στηθεί με τις πτυχιακές εργασίες των φοιτητών: φροντιστήρια και «ειδικευμένα γραφεία» αναλαμβάνουν επί παραγγελία και τις παραδίδουν έναντι €250 – €1.000.


Φοιτητές πληρώνουν έως και 1.000 ευρω σε γραφεία που αναλαμβάνουν τη συγγραφή πιυχιακών και μεταπτυχιακών εργασιών. «ΤΑ NEA» επικοινώνησαν με εταιρείες και φοιτητές που τις χρησιμοποίησαν και παρουσιάζουν την αλυσίδα τns ακαδημαϊκής απάτης.


Πες μου πόσα δίνεις, να σου πω τι πτυχιακή αγοράζεις


Πελατεία και από το εξωτερικό


Τα γραφεία δεν απευθύνονται μόνο σε φοιτητές ελληνικών ΑΕΙ και ΤΕΙ. Ορισμένα αναζητούν πελατεία και μεταξύ Ελλήνων που σπουδάζουν σε πανεπιστήμια τns Κύπρου και τns Βρετανίας ή σε ιδιωτικές σχολές τns Ελλάδας.


Είναι ο μόνος χώρος που αξιοποιείται σε έναν «σιωπηλό» όροφο με ξενοίκιαστα γραφεία και θέα στη Λεωφόρο Συγγρού. Στην ιστοσελίδα της n εταιρεία παρουσιάζεται ως εκπαιδευτικό κέντρο, αναφέρει ότι έχει παραρτήματα σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα και ότι έχει στήσει δίκτυο 100 εξωτερικών συνεργατών. Πίσω από την πόρτα όμως περιμένουν μία γυναίκα, μία βιβλιοθήκη και ένας υπολογιστής. Εκεί συλλέγονται τα πρώτα στοιχεία του πελάτη: θέμα, άξονας, βιβλιογραφία (αν υπάρχει) και αριθμός σελίδων. Εκεί εκπονούνται εξ ολοκλήρου πτυχιακές εργασίες φοιτητών επί πληρωμή.


Παρουσιάζομαι ως φοιτητής. Η Χ.Ε., υπεύθυνη του κέντρου, εξηγεί τη διαδικασία ανάθεσης: «Σας λέμε το κόστος και εάν συμφωνείτε ξεκινάμε με προκαταβολή, που είναι το ένα τρίτο της συνολικής τιμής.


Μετά μπορούμε να φτιάξουμε έναν σκελετό, να τον δείξετε στον καθηγητή και εφόσον τον εγκρίνει συνεχίζουμε». Η εργασία θα εκπονηθεί από κάποιον εξωτερικό συνεργάτη.


Ρωτάω ποια θα είναι n δική μου εμπλοκή, εάν θα μπορώ να επικοινωνώ με τον συντάκτη της πτυχιακής, εάν θα φανεί ότι δεν την έγραψα εγώ. «Δεν χρειάζεται να κάνετε κάτι εσείς», λεει n υπεύθυνη.


«Η επικοινωνία με τον συνεργάτη γίνεται με e-mail. Είναι δύσκολο να μιλήσετε μαζί του», προσθέτει. Και στο τέλος συμβουλεύει: «Εσείς αρκεί να διαβάσετε την εργασία. Ειδικά εάν χρειάζεται παρουσίαση». To ίδιο απόγευμα μου τηλεφωνεί για την τιμή. To κόστος για μία εργασία 30 σελίδων για παράδοση τον Σεπτέμβριο είναι 258 ευρω (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ). Η εταιρεία θα κόψει απόδειξη παροχής υπηρεσιών για να καρπωθώ το έργο κάποιου αγνώστου.


Δεν είναι το μόνο γραφείο στην Ελλάδα που αναλαμβάνει εργασίες προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών. Επικοινωνήσαμε με έξι εταιρείες σαν κι αυτήν: μία στην Καβάλα, μία στο Ηράκλειο Κρήτης και οι υπόλοιπες στην Αττική. Κάποιες από αυτές λειτουργούν παράλληλα ως φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης, μία είναι καταχωρισμένη στον τηλεφωνικό κατάλογο ως κέντρο οικονομικών μελετών, n υπεύθυνη ενός γραφείου δηλώνει διερμηνέας γερμανικών. Κάποιες εταιρείες, πέρα από τις εργασίες, αναλαμβάνουν από διανομή ερωτηματολογίων μέχρι και απομαγνητοφωνήσεις στο πλαίσιο της έρευνας. Και τουλάχιστον μία από αυτές, όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα της, παρέχει υπηρεσίες και σε καθηγητές πανεπιστημίου: αναλαμβάνει τη βαθμολόγηση φοιτητικών εργασιών.


«ΣΤΟΧΟΣ Η ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗ ΑΠΑΤΗ»


Ο πρώην υφυπουργός Παιδείας και καθηγητής στο τμήμα Στατιστικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννης Πανάρετος εξηγεί ότι το φαινόμενο δεν αποτελεί λογοκλοπή. Αυτή συμβαίνει μόνο όταν κάποιος οικειοποιείται δουλειά άλλου που είναι διαθέσιμη, χωρίς αναφορά στην πηγή και εν αγνοία του δημιουργού. «Οι φοιτητές που πληρώνουν για να τους γράφουν εργασίας δεν “κλέβουν” κάτι. Παρουσιάζουν ως δική τους μια δουλειά που έκανε άλλος γι’ αυτούς, εν γνώσει και των δύο για το πώς θα χρησιμοποιηθεί. Είναι οικονομική συναλλαγή με στόχο την ακαδημαϊκή απάτη», επισημαίνει ο κ. Πανάρετος.


Κάποιες από τις εταιρείες στις ιστοσελίδες τους αναφέρουν ότι παρέχουν συμβουλευτική στους φοιτητές για την εκπόνηση των εργασιών. Οπως αποδεικνύεται όμως από την έρευνα των «ΝΕΩΝ», τα γραφεία πτυχιακών δεν περιορίζονται σε ενισχυτικό ρόλο. Σε τηλεφωνικές και αυτοπροσώπως συζητήσεις μαζί τους οι εκπρόσωποι των εταιρειών ξεκαθάρισαν ότι n εργασία θα ετοιμαστεί πλήρως από κάποιον άλλον.


«Η δική σας εμπλοκή είναι πολύ σημαντική», μου είπε n Μ.Α., υπάλληλος φροντιστηρίου στα Σεπόλια.


«Εσείς θα πρέπει να διαβάσετε την εργασία και να λύνετε με εμάς πρώτα όποιες απορίες έχετε πριν πάτε στον καθηγητή σας. Εάν πάλι σας ρωτήσει κάτι ο καθηγητής σας μέσω e-mail, το προωθείτε σε εμάς, το απαντάμε εμείς και σας το στέλνουμε. Εάν χρειαστεί και αρχείο PowerPoint για την παρουσίαση το φτιάχνουμε εμείς


δωρεάν». Αυτό το φροντιστήριο κοστολόγησε την εργασία που ζήτησα στα 250 ευρώ. Για την ίδια πτυχιακή εργασία φροντιστήριο στην Καβάλα ζητούσε 300 ευρώ. Οι καταθέσεις θα γίνονταν σε λογαριασμούς τραπέζης.


To ίδιο πόσό ζήτησε και το γραφείο του Ηρακλείου Κρήτης.


ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΣΑΝ. Ο N.A. είχε πληρώσει 600 ευρώ πριν από μερικά χρόνια για τη δική του πτυχιακή στο ΤΕΙ Καβάλας. Οπως λέει στα «ΝΕΑ», βιαζόταν να την παραδώσει και είχε δώσει σε φροντιστήριο της Θεσσαλονίκής προθεσμία δύο μηνών. Σήμερα εργάζεται στο εξωτερικό, σε αντικείμενο διαφορετικό από αυτό των σπουδών του.


Τετρακόσια ευρω πλήρωσε πριν από χρόνια και n E.E. για τη δική της πτυχιακή εργασία στο ΤΕΙ Σχεδιασμού και Παραγωγής Ενδυμάτων στο Κιλκίς. «Τη χρειαζόμουν έτοιμη σε έναν μήνα, αλλά δεν πρόλαβαν.


Ζητούσα το όνομα ή το τηλέφωνο της καθηγήτριας που είχε αναλάβει να τη γράψει αλλά αρνούνταν να μου τα δώσουν», λέει. «Τελικά μου έδωσαν 40 σελίδες όταν ξεχρέωσα, αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν καλό. Ηταν λειψή n εργασία. Είχε αυτούσια κομμάτια από το Ιντερνετ, δεν ήταν χωρισμένη σε ενότητες και χρειάστηκε να τη φτιάξω».


Αυτοί οι φοιτητές ανησυχούσαν μήπως τους ανακαλύψουν, Την ίδια αγωνία μοιράστηκα στην τηλεφωνική μας επικοινωνία και με τον υπεύθυνο στο γραφείο του Ηρακλείου. Η συμβουλή του; «Εάν σε ρωτήσει κάτι στην πορεία ο καθηγητής και δεν το ξέρεις καλά πες ότι το έγραψες πριν από δύο μήνες και το ξέχασες», είπε.


«Κοροϊδεύουν τον εαυτό τους»


Σε κάθε περίπτωση φοιτητές που χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους σε μαθήματα του κλάδου μου (πληροφορική) κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, διότι n ανεπάρκεια τους θα φανεί στη διαδικασία συνέντευξης με τον υποψήφιο εργοδότη τους


Διομήδης Σπινέλλης, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών


Πειθαρχικό παράπτωμα η αποσιώπηση συνεισφοράς


ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ δύο χρόνια ο επίκουρος καθηγητής Ελεγκτικής – Διεθνών Προτύπων του Παντείου Πανεπιστημίου, Ιωάννης Φίλος, παρατηρεί ενδείξεις ακαδημαϊκής απάτης σε προπτυχιακούς φοιτητές του. Οπως αναφέρει, του έχουν τύχει περιστατικά με φοιτητές που αφού τους ζητήθηκε να γράψουν στις εξετάσεις θέμα σχετικό με τις εργασίες που είχαν υποβάλει, δεν γνώριζαν το περιεχόμενο της εργασίας τους. Ωστόσο, κανένας φοιτητής του δεν παραδέχτηκε ότι πλήρωσε κάποιον για την εργασία του. Ο πρώην υφυπουργός Παιδείας Γτάννης Πανάρετος επισημαίνει ότι δεν είναι εύκολο να ελεγχθεί η γνησιότητα των φοιτητικών εργασιών κάι εκτιμά ότι το υπουργείο Παιδείας δεν μπορεί να κάνει κάτι.


«Είναι ένα θέμα που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με κυβερνητικές ενέργειες», λέει. Εκπρόσωπος του υπουργείου επιβεβαιώνει αυτή την εκτίμηση λέγοντας στα «ΝΕΑ» ότι δεν είναι αρμοδιότητα του υπουργείου ο έλεγχος των γραφείων που αναλαμβάνουν πτυχιακές εργασίες ή των φοιτητών που απευθύνονται σε αυτά.


Στο πλαίσιο της παροχής υπηρεσιών, άλλωστε, δεν διαπράττεται κάποια παρανομία από αυτές τις εταιρείες. Οι φοιτητές είνάι εκείνοι που παραβαίνουν τον κώδικα δεοντολογίας. Πάντως το άρθρο 23 του Γενικού Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας των AEΙ (ΦΕΚ 220, 3/11/2008) χαρακτηρίζει ως πειθαρχικό παράπτωμα για διδάσκοντες, φοιτητές, σπουδαστές ή υποψηφίους διδάκτορες «τη συνειδητή αποσιώπηση της άμεσης ή έμμεσης συνεισφοράς άλλων προσώπων στο αντικείμενο της επιστημονικής έρευνας και διδασκαλίας».


Η δυσάρεστη εμπειρία ενός καθηγητή στις ΗΠΑ


Η ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗ απάτη δεν πλήττει μόνο την ελληνική πανεπιστημιακή κοινότητα. Ο Παναγιώτης Ηπειρώτης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU), είχε μια δυσάρεστη εμπειρία λογοκλοπών από φοιτητές του πριν από τρία χρόνια. Μάλιστα είχε διηγηθεί τότε την ιστορία του στο προσωπικό του μπλογκ προκαλώντας συζητήσεις στον ακαδημαϊκό και στον διαδικτυακό κόσμο. To 2010, λοιπόν, επιχείρησε να προσεγγίσει με αυστηρότητα περιστατικά λογοκλοπής.


Πέρασε τις εργασίες των φοιτητών του από λογισμικό ανίχνευσης αυθεντικού περιεχομένου και μέχρι το τέλος του εξαμήνου 22 από τους 108 φοιτητές του είχαν παραδεχθεί ότι έκλεψαν. Αυτό το αποτέλεσμα και ή αυστηρή στάση του απέναντι στους παραβάτες επηρέασε και τον ίδιο. Οι φοιτητές του τον αξιολόγησαν (βάσει της διαδικασίας που ισχύει κάθε εξάμηνο στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ) με χαμηλότερο βαθμό σε σχέση με άλλες χρονιές, γεγονός πού θα μπορούσε να επηρεάσει και τη μισθοδοσία του, ενδεχομένως και τη θέση του στο πανεπιστήμιο.


«Ξεχάστε την ανίχνευση απάτης», είχε δηλώσει τότε. «Είναι μια χαμένη μάχη». Αντίστοιχα λογισμικά ελέγχου αυθεντικότητας υπάρχουν και στη βιβλιοθήκη του Αριστοτελείου Πανετηστημίου Θεσσαλονίκης, όπως επισημαίνει ο καθηγητής Βασίλης Μούγιος. Ωστόσο δεν είναι πάντα ακριβή στα αποτελέσματά τους, αφού λόγω γλώσσας δεν έχουν επαρκή βάση δεδομένων με εργασίες στα ελληνικά για σύγκριση.


ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ


ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ

ΠΤΥΧΙΑΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ-ΑΓΟΡΑ:ΚΥΚΛΩΜΑ ΠΟΥΛΑΕΙ ΜΕ ΤΙΜΟΚΑΤΑΛΟΓΟ ΑΠΟ ΠΤΥΧΙΑΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΕΧΡΙ PH.D.ΓΙΝΕ ΔΟΚΤΩΡ ΜΕ 2.000 ΕΥΡΩ!!!ΤΩΡΑ ΤΟ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ;;;

Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι οι «ντελιβεράδες» έρχονται στην πόρτα μας για να μας φέρουν φαγητό ή κανένα επείγον δέμα – άντε και λουλούδια ή είδη περιπτέρου… Εσχάτως όμως, ένα νέο είδος «ντελίβερι» έχει αρχίσει να αναπτύσσεται γοργά: εκείνο της εκπόνησης πανεπιστημιακών εργασιών από εταιρείες «υποστήριξης φοιτητών» ή ιδιώτες καθηγητές και «παράδοσης στο χώρο σας» μέσω e-mail.


Η ύπαρξη ανθρώπων που αναλάμβαναν -με το αζημίωτο- τη συγγραφή εργασιών, από απλές πτυχιακές μέχρι διδακτορικές διατριβές, δεν είναι «φρούτο» της εποχής μας, παρ’ ότι κι αυτή «ωρίμασε» με την ανάπτυξη του Διαδικτύου. Τα τελευταία χρόνια εντούτοις, η προσφορά τέτοιων υπηρεσιών αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, με αποτέλεσμα να γίνεται πλέον λόγος για κανονική «βιομηχανία» που έχει στηθεί γύρω από τις πανεπιστημιακές σπουδές.


Η αναζήτηση του ανθρώπου που θα αναλάβει την εκπόνηση μιας εργασίας δεν είναι διόλου επίπονη, αφού οι εταιρείες που παρέχουν αυτή την υπηρεσία αξιοποιώντας τις όποιες νομικές παραλείψεις ανέρχονται σε δεκάδες. Η διαδικασία, απλή: ο ενδιαφερόμενος κάνει την επαφή με το φροντιστήριο, την εταιρεία ή τον ιδιώτη που θα επιλέξει (τηλεφωνικώς ή μέσω έτοιμης «φόρμας επικοινωνίας» που θα βρει στην ιστοσελίδα), ενημερώνει σχετικά με το θέμα της εργασίας που πρόκειται να παραδώσει, τον επιθυμητό αριθμό λέξεων/ σελίδων, τη βιβλιογραφία και το χρονικό περιθώριο που του έχει δώσει ο επιβλέπων καθηγητής. Κατόπιν συνεννόησης για την ημέρα παράδοσης και τον τρόπο καταβολής του αντιτίμου, ο φοιτητής έχει στα χέρια του έτοιμο τον καρπό του «μόχθου» του. Ο χρόνος παράδοσης της εργασίας, η οποία είναι κατά βάση σε ηλεκτρονική μορφή, κυμαίνεται από μία εβδομάδα, για μια απλή εργασία εξαμήνου 30 σελίδων, μέχρι αρκετούς μήνες για μια διδακτορική διατριβή.


Οι τιμές διαφοροποιούνται ανάλογα με το τι θέλει ο «πελάτης» (μια εργασία «πτυχίου», ένα μεταπτυχιακό paper ή ακόμα και έρευνα επιπέδου PhD), πόσες σελίδες πρέπει να είναι, τι είδους βιβλιογραφία θα χρησιμοποιηθεί, τι τύπος εργασίας θα είναι (ποιοτική, ποσοτική, κ.λπ.) και φυσικά πόσο γρήγορα πρέπει να ολοκληρωθεί. Με βάση έναν άτυπο «τιμοκατάλογο» παροχής υπηρεσιών, η κάθε σελίδα εργασίας κοστολογείται από 12 ευρώ και μπορεί να αγγίξει ακόμα και τα 18 ευρώ για απλές πτυχιακές ή τα 25 ευρώ -30 ευρώ για διδακτορικές διατριβές. Αν ο φοιτητής στείλει έτοιμη την εργασία του και απλά ζητήσει να διορθωθεί και να «σουλουπωθεί» από κάποιον φροντιστή, θα πληρώσει περίπου 15 ευρώ τη σελίδα (κάθε σελίδα «χωράει» 220-255 λέξεις, ανάλογα με τη γραμματοσειρά και το διάστιχο) ενώ για τη μετάφραση θα χρεωθεί 15 ευρώ -30 ευρώ .


Για μια μεταπτυχιακή εργασία 80-90 σελίδων «θεωρητικού» περιεχομένου, η ημερομηνία παράδοσης της οποίας έχει οριστεί για οχτώ μήνες μετά, το κόστος κυμαίνεται από 1.000 ευρώ έως 1.400 ευρώ . Αν η εργασία αφορά κάποιο ιδιαιτέρως εξειδικευμένο θέμα (ιατρικό ή οικονομικό) ή πρωτότυπη έρευνα, τότε η τιμή της θα ανεβεί, αγγίζοντας ακόμα και τα 1.800 ευρώ .


Σε γενικές γραμμές οι εργασίες που υποβάλλονται σε τμήματα ή σχολές θεωρητικού προσανατολισμού (νομικές, κοινωνικές, ανθρωπιστικές, φιλολογικές) κοστίζουν λιγότερο σε σύγκριση με εκείνες των «θετικών» ή «τεχνολογικών» επιστημών (Πολυτεχνείο, Μαθηματικό, Αρχιτεκτονική, κ.λπ.).


Της ΚΑΤΙΑΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ

Πρόσφατα δημοσιεύματα και ρεπορτάζ εντόπισαν την ύπαρξη εταιρειών που επαγγέλλονται την «υποστήριξη σε προπτυχιακές, μεταπτυχιακές εργασίες & διδακτορικές διατριβές», την «ανάληψη συγγραφής ακαδημαϊκών άρθρων για υποψήφιους διδάκτορες-πανεπιστημιακούς» κ.τ.λ.


Οι περισσότερες από αυτές τις εταιρείες -τέσσερις ή έξι, κατ’ άλλους, τον αριθμό- διατηρούν ιστοσελίδες στο Ιντερνετ όπου υποσχόμενες ποιοτικές μελέτες και συγγραφές εγγυώνται μια καλή βαθμολόγηση και ενδεχομένως «στρώνουν» το δρόμο προς την απόκτηση πτυχίου.


Ωστόσο, εξ’ αυτών μόνο δύο διατηρούν γραφεία όπου ο ενδιαφερόμενος μπορεί να επισκεφτεί και να συζητήσει ενδελεχώς το αντικείμενο της εργασίας του.


Προσπαθώντας κανείς να έρθει σε τηλεφωνική επαφή διαπιστώνει ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρει απόκριση. Ακόμα και όταν αυτό γίνει, σε κάποιες περιπτώσεις, η συζήτηση με τον εκπρόσωπο της εταιρείας ο οποίος δεν προτιμά τη φυσική επαφή με τον πελάτη -ακόμα και αν του ζητηθεί-, είναι εξαιρετικά σύντομη.


-«Στείλτε μας ένα e-mail με το θέμα, το αντικείμενο, το μέγεθος της εργασίας και πότε πρέπει να την παραδώσετε και θα έρθουμε ξανά σ’ επαφή μαζί σας».


-Μήπως πρέπει ν’ ανησυχώ μήπως με κατηγορήσουν για λογοκλοπή;


-«Δεν υπάρχει κανένα θέμα ανησυχίας, εμείς ξεκινάμε την έρευνα από το ‘μηδέν’, ωστόσο, κάποια references (παραπομπές) θα είναι τα ίδια με αυτά που θα χρησιμοποιηθούν σε άλλες εργασίες, αυτό δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Στείλτε μας παρόλα αυτά ένα e-mail με το proposal (την πρόταση για την πτυχιακή), να δούμε τι ακριβώς θέλει ο καθηγητής και πως ακριβώς θα του δώσουμε το ανάλογο ‘χρώμα’…»


Μια ματιά στη διατύπωση των όρων και των συνθηκών που διέπουν την πρακτική των εταιρειών αυτών, ίσως σε ορισμένες περιπτώσεις, να δείχνει τη θολερότητα του τοπίου, ιδιαίτερα δε όταν εντοπίζεται ανακολουθία σε κάτι που βρίσκεται στην ιστοσελίδα και στα λόγια του εκπροσώπου.


-Στο site σας λέτε ότι πρέπει να αναφέρω την ιστοσελίδα σας ως παραπομπή, αλλιώς τίθεται θέμα λογοκλοπής. Το ζήτημα είναι ότι εγώ θέλω ν’ αποφύγω κάτι τέτοιο, δεν θέλω να αντιληφθεί ο καθηγητής τη συνεργασία που έχουμε.


-Ε…εντάξει, κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο, το αφήνουμε στη δική σας κρίση…


Απουσία ελεγκτικών μηχανισμών


Αν και το τοπίο σχετικά με τη νομιμότητα των εταιρειών παραμένει θολό καθώς είναι δύσκολο να αποδειχθεί ότι μια εργασία έχει αγοραστεί έτοιμη και έχει παραδοθεί, υπάρχουν τομείς όπου επιδέχονται έλεγχο. Όπως αναφέρει στο kathimerini.gr o δικηγόρος Βασίλης Σωτηρόπουλος χρειάζεται κανείς να ενσκήψει σε θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας ή και φορολογικής νομιμότητας -εάν δηλαδή παρέχουν αποδείξεις-.


«Αυτό που ενδεχομένως συμβαίνει μ’ αυτές τις εταιρείες αφορά στην παραβίαση της πνευματικής ιδιοκτησίας και συγκεκριμένα του ηθικού δικαιώματος, σύμφωνα με το οποίο, υποχρεωτικά στη συγγραφή μιας εργασίας πρέπει να αναγράφεται η πατρότητα του κειμένου. Και οι δύο πλευρές, τόσο οι εταιρείες όσο και ο φοιτητής είναι συνένοχοι σε μια τέτοια ανταλλαγή», εξηγεί ο κ. Σωτηρόπουλος.


Δεν έχει σημασία αν ο υπάλληλος της εταιρείας -είτε είναι ερευνητής είτε καθηγητής πανεπιστημιακού επιπέδου- δεν έχει πρόβλημα με το να μην αναφερθεί το όνομά του στη συμβολή ή συγγραφή μιας έρευνας – ενός πονήματος. Ο νόμος λειτουργεί αυτεπάγγελτα, συμπληρώνει.


Ο εντοπισμός, ωστόσο, τέτοιων παρατυπιών και κυρίως η αλλαγή νοοτροπίας εκείνων των φοιτητών που αγοράζουν έναντι αδρού, αρκετές φορές, ανταλλάγματος έρευνα, συγγραφή και συμβουλές αφορά κατά κύριο λόγο την επίβλεψη από την πλευρά των διδασκόντων.


«Ο καθηγητής θα πρέπει να παρακολουθεί από κοντά πως αναπτύσσεται η εργασία του φοιτητή καθώς κάτι τέτοιο μειώνει δραματικά το ενδεχόμενο λογοκλοπής. Ωστόσο, η διαδικασία αυτή χρειάζεται αρκετό χρόνο κάτι που, δυστυχώς, οι περισσότεροι συνάδελφοι καθηγητές δεν έχουν», σχολιάζει ο κ. Βασίλης Παπάζογλου, καθηγητήςστο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.


Η επιτήρηση της φοιτητικής εργασίας είναι «ζήτημα πρωτίστως του καθηγητή», τονίζει ο κ. Παπάζογλου υπογραμμίζοντας τη συνεργασία που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στον καθηγητή και το φοιτητή.


Του Χρήστου Σύλλα
Πηγή : kathimerini.gr

Η αλυσίδα της ακαδημαϊκής απάτης. Φοιτητές πληρώνουν έως και 1.000 ευρώ σε γραφεία που αναλαμβάνουν την συγγραφή πτυχιακών και μεταπτυχιακών εργασιών. Αναλαμβάνεται και η διόρθωση για λογαριασμό καθηγητών.


Δημοσίευμα των Νέων αποκαλύπτει την αλυσίδα εταιρειών, που αναλαμβάνουν τη συγγραφή πτυχιακών και μεταπτυχιακών εργασιών, ενώ κάποιες από αυτές, αναλαμβάνουν ακόμη και τη βαθμολόγηση εργασιών φοιτητών, παρέχοντας τις ανάλογες υπηρεσίες τους σε καθηγητές πανεπιστημίων.


Ο δημοσιογράφος παρουσιάστηκε ως φοιτητής σε μία από αυτές τις εταιρείες, στην ιστοσελίδα της οποίας παρουσιάζεται ως εκπαιδευτικό κέντρο, με παραρτήματα σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα και δίκτυο 100 εξωτερικών συνεργατών.


Όλη τη δουλειά όμως κάνει μία γυναίκα, με “όπλα” της τη βιβλιοθήκη του γραφείου και έναν υπολογιστή. Εκεί συλλέγονται και τα στοιχεία του πελάτη: θέμα εργασίας, άξονας, βιβλιογραφία (αν υπάρχει) και αριθμός σελίδων. Εκεί εκπονούνται οι επί πληρωμή εργασίες.


“Σας λέμε το κόστος και εάν συμφωνείτε, ξεκινάμε με μία προκαταβολή, που είναι το ένα τρίτο της τελικής τιμής. Μετά μπορούμε να φτιάξουμε τον σκελετό, να τον δείξετε στον καθηγητή και εφόσον το εγκρίνει, συνεχίζουμε”, λέει η υπάλληλος του γραφείου.


“Δεν χρειάζεται να κάνετε κάτι εσείς. Η επικοινωνία με τον συνεργάτη (που θα συγγράψει την εργασία) θα γίνεται με e-mail. Είναι δύσκολο να μιλήσετε μαζί του. Εσείς αρκεί να διαβάσετε την εργασία. Ειδικά εάν χρειάζεται παρουσίαση”, προσθέτει.


Το κόστος για την εργασία που ζήτησε ο δημοσιογράφος “φοιτητής” ανέρχεται για 30 σελίδες στα 258 (συμπεριλαμβανομένου και του ΦΠΑ) και παράδοση τον Σεπτέμβριο, ενώ η εταιρεία θα κόψει απόδειξη παροχής υπηρεσιών.


Αυτό δεν είναι το μόνο γραφείο στην Ελλάδα που κάνει αυτήν τη δουλειά. Ορισμένες μάλιστα από αυτές, λειτουργούν και ως φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης, ενώ μία είναι καταχωρημένη στον τηλεφωνικό κατάλογο ως κέντρο οικονομικών μελετών, ενώ άλλη παρέχει υπηρεσίες και σε καθηγητές πανεπιστημίου, αναλαμβάνοντας τη βαθμολόγηση φοιτητικών εργασιών.


Μιλώντας στην εφημερίδα, ο πρώην υφυπουργός Παιδείας και καθηγητής στο Τμήμα Στατιστικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιάννης Πανάρετος, σημειώνει ότι το φαινόμενο αυτό δεν αποτελεί λογοκλοπή. Αυτό συμβαίνει μόνο όταν κάποιος οικειοποιείται τη δουλειά άλλου, που είναι διαθέσιμη, χωρίς αναφορά στην πηγή και εν αγνοία του δημιουργού.


“Οι φοιτητές που πληρώνουν για να τους γράφουν εργασίες δεν ‘κλέβουν’ κάτι. Παρουσιάζουν ως δική τους, μία δουλειά που έκανε άλλος γι’ αυτούς, εν γνώσει και των δύο για το πώς θα χρησιμοποιηθεί. Είναι οικονομική συναλλαγή με στόχο την ακαδημαϊκή απάτη”, σημειώνει ο κ. Πανάρετος.


πηγή: http://news247.gr/eidiseis/koinonia/paideia/ptyxiakes_kata_paraggelia_etaireies_syggrafoyn_ergasies_epi_plhrwmh.2245880.html