Φροντιστήρια έστησαν βιομηχανία πλαστών με κόστος έως €1.000

Πελατεία για τα «ειδικευμένα γραφεία» και από τo εξωτερικό


Σε συνεργασία με καθηγητές αναλαμβάνουν και τη βαθμολόγηση των γραπτών!


Μια ανθηρή βιομηχανία ακαδημαϊκής απάτης έχει στηθεί με τις πτυχιακές εργασίες των φοιτητών: φροντιστήρια και «ειδικευμένα γραφεία» αναλαμβάνουν επί παραγγελία και τις παραδίδουν έναντι €250 – €1.000.


Φοιτητές πληρώνουν έως και 1.000 ευρω σε γραφεία που αναλαμβάνουν τη συγγραφή πιυχιακών και μεταπτυχιακών εργασιών. «ΤΑ NEA» επικοινώνησαν με εταιρείες και φοιτητές που τις χρησιμοποίησαν και παρουσιάζουν την αλυσίδα τns ακαδημαϊκής απάτης.


Πες μου πόσα δίνεις, να σου πω τι πτυχιακή αγοράζεις


Πελατεία και από το εξωτερικό


Τα γραφεία δεν απευθύνονται μόνο σε φοιτητές ελληνικών ΑΕΙ και ΤΕΙ. Ορισμένα αναζητούν πελατεία και μεταξύ Ελλήνων που σπουδάζουν σε πανεπιστήμια τns Κύπρου και τns Βρετανίας ή σε ιδιωτικές σχολές τns Ελλάδας.


Είναι ο μόνος χώρος που αξιοποιείται σε έναν «σιωπηλό» όροφο με ξενοίκιαστα γραφεία και θέα στη Λεωφόρο Συγγρού. Στην ιστοσελίδα της n εταιρεία παρουσιάζεται ως εκπαιδευτικό κέντρο, αναφέρει ότι έχει παραρτήματα σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα και ότι έχει στήσει δίκτυο 100 εξωτερικών συνεργατών. Πίσω από την πόρτα όμως περιμένουν μία γυναίκα, μία βιβλιοθήκη και ένας υπολογιστής. Εκεί συλλέγονται τα πρώτα στοιχεία του πελάτη: θέμα, άξονας, βιβλιογραφία (αν υπάρχει) και αριθμός σελίδων. Εκεί εκπονούνται εξ ολοκλήρου πτυχιακές εργασίες φοιτητών επί πληρωμή.


Παρουσιάζομαι ως φοιτητής. Η Χ.Ε., υπεύθυνη του κέντρου, εξηγεί τη διαδικασία ανάθεσης: «Σας λέμε το κόστος και εάν συμφωνείτε ξεκινάμε με προκαταβολή, που είναι το ένα τρίτο της συνολικής τιμής.


Μετά μπορούμε να φτιάξουμε έναν σκελετό, να τον δείξετε στον καθηγητή και εφόσον τον εγκρίνει συνεχίζουμε». Η εργασία θα εκπονηθεί από κάποιον εξωτερικό συνεργάτη.


Ρωτάω ποια θα είναι n δική μου εμπλοκή, εάν θα μπορώ να επικοινωνώ με τον συντάκτη της πτυχιακής, εάν θα φανεί ότι δεν την έγραψα εγώ. «Δεν χρειάζεται να κάνετε κάτι εσείς», λεει n υπεύθυνη.


«Η επικοινωνία με τον συνεργάτη γίνεται με e-mail. Είναι δύσκολο να μιλήσετε μαζί του», προσθέτει. Και στο τέλος συμβουλεύει: «Εσείς αρκεί να διαβάσετε την εργασία. Ειδικά εάν χρειάζεται παρουσίαση». To ίδιο απόγευμα μου τηλεφωνεί για την τιμή. To κόστος για μία εργασία 30 σελίδων για παράδοση τον Σεπτέμβριο είναι 258 ευρω (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ). Η εταιρεία θα κόψει απόδειξη παροχής υπηρεσιών για να καρπωθώ το έργο κάποιου αγνώστου.


Δεν είναι το μόνο γραφείο στην Ελλάδα που αναλαμβάνει εργασίες προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών. Επικοινωνήσαμε με έξι εταιρείες σαν κι αυτήν: μία στην Καβάλα, μία στο Ηράκλειο Κρήτης και οι υπόλοιπες στην Αττική. Κάποιες από αυτές λειτουργούν παράλληλα ως φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης, μία είναι καταχωρισμένη στον τηλεφωνικό κατάλογο ως κέντρο οικονομικών μελετών, n υπεύθυνη ενός γραφείου δηλώνει διερμηνέας γερμανικών. Κάποιες εταιρείες, πέρα από τις εργασίες, αναλαμβάνουν από διανομή ερωτηματολογίων μέχρι και απομαγνητοφωνήσεις στο πλαίσιο της έρευνας. Και τουλάχιστον μία από αυτές, όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα της, παρέχει υπηρεσίες και σε καθηγητές πανεπιστημίου: αναλαμβάνει τη βαθμολόγηση φοιτητικών εργασιών.


«ΣΤΟΧΟΣ Η ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗ ΑΠΑΤΗ»


Ο πρώην υφυπουργός Παιδείας και καθηγητής στο τμήμα Στατιστικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννης Πανάρετος εξηγεί ότι το φαινόμενο δεν αποτελεί λογοκλοπή. Αυτή συμβαίνει μόνο όταν κάποιος οικειοποιείται δουλειά άλλου που είναι διαθέσιμη, χωρίς αναφορά στην πηγή και εν αγνοία του δημιουργού. «Οι φοιτητές που πληρώνουν για να τους γράφουν εργασίας δεν “κλέβουν” κάτι. Παρουσιάζουν ως δική τους μια δουλειά που έκανε άλλος γι’ αυτούς, εν γνώσει και των δύο για το πώς θα χρησιμοποιηθεί. Είναι οικονομική συναλλαγή με στόχο την ακαδημαϊκή απάτη», επισημαίνει ο κ. Πανάρετος.


Κάποιες από τις εταιρείες στις ιστοσελίδες τους αναφέρουν ότι παρέχουν συμβουλευτική στους φοιτητές για την εκπόνηση των εργασιών. Οπως αποδεικνύεται όμως από την έρευνα των «ΝΕΩΝ», τα γραφεία πτυχιακών δεν περιορίζονται σε ενισχυτικό ρόλο. Σε τηλεφωνικές και αυτοπροσώπως συζητήσεις μαζί τους οι εκπρόσωποι των εταιρειών ξεκαθάρισαν ότι n εργασία θα ετοιμαστεί πλήρως από κάποιον άλλον.


«Η δική σας εμπλοκή είναι πολύ σημαντική», μου είπε n Μ.Α., υπάλληλος φροντιστηρίου στα Σεπόλια.


«Εσείς θα πρέπει να διαβάσετε την εργασία και να λύνετε με εμάς πρώτα όποιες απορίες έχετε πριν πάτε στον καθηγητή σας. Εάν πάλι σας ρωτήσει κάτι ο καθηγητής σας μέσω e-mail, το προωθείτε σε εμάς, το απαντάμε εμείς και σας το στέλνουμε. Εάν χρειαστεί και αρχείο PowerPoint για την παρουσίαση το φτιάχνουμε εμείς


δωρεάν». Αυτό το φροντιστήριο κοστολόγησε την εργασία που ζήτησα στα 250 ευρώ. Για την ίδια πτυχιακή εργασία φροντιστήριο στην Καβάλα ζητούσε 300 ευρώ. Οι καταθέσεις θα γίνονταν σε λογαριασμούς τραπέζης.


To ίδιο πόσό ζήτησε και το γραφείο του Ηρακλείου Κρήτης.


ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΣΑΝ. Ο N.A. είχε πληρώσει 600 ευρώ πριν από μερικά χρόνια για τη δική του πτυχιακή στο ΤΕΙ Καβάλας. Οπως λέει στα «ΝΕΑ», βιαζόταν να την παραδώσει και είχε δώσει σε φροντιστήριο της Θεσσαλονίκής προθεσμία δύο μηνών. Σήμερα εργάζεται στο εξωτερικό, σε αντικείμενο διαφορετικό από αυτό των σπουδών του.


Τετρακόσια ευρω πλήρωσε πριν από χρόνια και n E.E. για τη δική της πτυχιακή εργασία στο ΤΕΙ Σχεδιασμού και Παραγωγής Ενδυμάτων στο Κιλκίς. «Τη χρειαζόμουν έτοιμη σε έναν μήνα, αλλά δεν πρόλαβαν.


Ζητούσα το όνομα ή το τηλέφωνο της καθηγήτριας που είχε αναλάβει να τη γράψει αλλά αρνούνταν να μου τα δώσουν», λέει. «Τελικά μου έδωσαν 40 σελίδες όταν ξεχρέωσα, αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν καλό. Ηταν λειψή n εργασία. Είχε αυτούσια κομμάτια από το Ιντερνετ, δεν ήταν χωρισμένη σε ενότητες και χρειάστηκε να τη φτιάξω».


Αυτοί οι φοιτητές ανησυχούσαν μήπως τους ανακαλύψουν, Την ίδια αγωνία μοιράστηκα στην τηλεφωνική μας επικοινωνία και με τον υπεύθυνο στο γραφείο του Ηρακλείου. Η συμβουλή του; «Εάν σε ρωτήσει κάτι στην πορεία ο καθηγητής και δεν το ξέρεις καλά πες ότι το έγραψες πριν από δύο μήνες και το ξέχασες», είπε.


«Κοροϊδεύουν τον εαυτό τους»


Σε κάθε περίπτωση φοιτητές που χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους σε μαθήματα του κλάδου μου (πληροφορική) κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, διότι n ανεπάρκεια τους θα φανεί στη διαδικασία συνέντευξης με τον υποψήφιο εργοδότη τους


Διομήδης Σπινέλλης, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών


Πειθαρχικό παράπτωμα η αποσιώπηση συνεισφοράς


ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ δύο χρόνια ο επίκουρος καθηγητής Ελεγκτικής – Διεθνών Προτύπων του Παντείου Πανεπιστημίου, Ιωάννης Φίλος, παρατηρεί ενδείξεις ακαδημαϊκής απάτης σε προπτυχιακούς φοιτητές του. Οπως αναφέρει, του έχουν τύχει περιστατικά με φοιτητές που αφού τους ζητήθηκε να γράψουν στις εξετάσεις θέμα σχετικό με τις εργασίες που είχαν υποβάλει, δεν γνώριζαν το περιεχόμενο της εργασίας τους. Ωστόσο, κανένας φοιτητής του δεν παραδέχτηκε ότι πλήρωσε κάποιον για την εργασία του. Ο πρώην υφυπουργός Παιδείας Γτάννης Πανάρετος επισημαίνει ότι δεν είναι εύκολο να ελεγχθεί η γνησιότητα των φοιτητικών εργασιών κάι εκτιμά ότι το υπουργείο Παιδείας δεν μπορεί να κάνει κάτι.


«Είναι ένα θέμα που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με κυβερνητικές ενέργειες», λέει. Εκπρόσωπος του υπουργείου επιβεβαιώνει αυτή την εκτίμηση λέγοντας στα «ΝΕΑ» ότι δεν είναι αρμοδιότητα του υπουργείου ο έλεγχος των γραφείων που αναλαμβάνουν πτυχιακές εργασίες ή των φοιτητών που απευθύνονται σε αυτά.


Στο πλαίσιο της παροχής υπηρεσιών, άλλωστε, δεν διαπράττεται κάποια παρανομία από αυτές τις εταιρείες. Οι φοιτητές είνάι εκείνοι που παραβαίνουν τον κώδικα δεοντολογίας. Πάντως το άρθρο 23 του Γενικού Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας των AEΙ (ΦΕΚ 220, 3/11/2008) χαρακτηρίζει ως πειθαρχικό παράπτωμα για διδάσκοντες, φοιτητές, σπουδαστές ή υποψηφίους διδάκτορες «τη συνειδητή αποσιώπηση της άμεσης ή έμμεσης συνεισφοράς άλλων προσώπων στο αντικείμενο της επιστημονικής έρευνας και διδασκαλίας».


Η δυσάρεστη εμπειρία ενός καθηγητή στις ΗΠΑ


Η ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗ απάτη δεν πλήττει μόνο την ελληνική πανεπιστημιακή κοινότητα. Ο Παναγιώτης Ηπειρώτης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU), είχε μια δυσάρεστη εμπειρία λογοκλοπών από φοιτητές του πριν από τρία χρόνια. Μάλιστα είχε διηγηθεί τότε την ιστορία του στο προσωπικό του μπλογκ προκαλώντας συζητήσεις στον ακαδημαϊκό και στον διαδικτυακό κόσμο. To 2010, λοιπόν, επιχείρησε να προσεγγίσει με αυστηρότητα περιστατικά λογοκλοπής.


Πέρασε τις εργασίες των φοιτητών του από λογισμικό ανίχνευσης αυθεντικού περιεχομένου και μέχρι το τέλος του εξαμήνου 22 από τους 108 φοιτητές του είχαν παραδεχθεί ότι έκλεψαν. Αυτό το αποτέλεσμα και ή αυστηρή στάση του απέναντι στους παραβάτες επηρέασε και τον ίδιο. Οι φοιτητές του τον αξιολόγησαν (βάσει της διαδικασίας που ισχύει κάθε εξάμηνο στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ) με χαμηλότερο βαθμό σε σχέση με άλλες χρονιές, γεγονός πού θα μπορούσε να επηρεάσει και τη μισθοδοσία του, ενδεχομένως και τη θέση του στο πανεπιστήμιο.


«Ξεχάστε την ανίχνευση απάτης», είχε δηλώσει τότε. «Είναι μια χαμένη μάχη». Αντίστοιχα λογισμικά ελέγχου αυθεντικότητας υπάρχουν και στη βιβλιοθήκη του Αριστοτελείου Πανετηστημίου Θεσσαλονίκης, όπως επισημαίνει ο καθηγητής Βασίλης Μούγιος. Ωστόσο δεν είναι πάντα ακριβή στα αποτελέσματά τους, αφού λόγω γλώσσας δεν έχουν επαρκή βάση δεδομένων με εργασίες στα ελληνικά για σύγκριση.


ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ


ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ